advertentie:
1914 : Door Gods goedheid werden wij verblijd door de voorspoedige geboorte van een welgeschapen zoon, HERKE ANNE.
W. KRANENBORG en A KRANENBORQ-V. d. LEEST.
Onderdendam, 25 Febr, 1914. bron: Nieuwsblad van het Norn van 27-2-1914
|
van 1933 tot 1976: Kaptafel verdwijnt; de kapper ook ’Als ik gezond was zou ik nog jaren doorgaan’ stadse mensen
Een aantal stad-Groningers moet een andere kapper zoeken, want er stopt er weer eentje. Kapper H. A. Kranenborg (63) sluit op 28 september de deur van zijn kapperszaak in de Gelkingestraat voor de laatste keer. Zijn vaste klanten nemen al een beetje afscheid. Er is er één bij, die al 49 jaar naar dat kapperszaakje in de Gelkingestraat gaat. Ook voor hem geldt: een andere kapper zoeken. „Het doet toch wel een beetje pijn als je de klanten min of meer voor het laatst de hand drukt. Ik heb die zaak hier 30 jaar en werk er al sinds 1933. Als ik niet met mijn gezondheid zou zitten — evenals mijn vrouw — zou ik beslist nog enkele jaren rustig doorgaan," vertelt de heer Kranenborg. Hij is voorzover bekend de enige kapper in de stad die letterlijk om zijn klanten heen draait op een stoel.
Terwijl hij een klant helpt en ronddraait op die stoel, zegt kapper Kranenborg: „Die stoel heb ik al 20 jaar. In die tijd al kreeg ik last van mijn voeten en knieën. Wat denk je: hele dagen staan. Soms kon ik niet naar huis komen van de pijn ’s avonds. Een klant vertelde over een kapper in Leeuwarden, die een draaistoel had. Dat leek me wel wat. Een fabriek in West-Duitsland maakte die dingen. Er was een levertijd van drie maanden. Maar toen ik hem had was ik er blij mee. Zonder die stoel had ik veel eerder moeten stoppen." Lange dagen staan. In dat opzicht is kapperswerk zwaar. Maar vroeger kwam daar nog bij, dat de werkdagen veel langer waren. „Ik kon in 1933 — er was veel werkloosheid in die jaren — bij mijn voorganger in dienst komen als bediende. Toen waren de zaken open van ’s morgens acht uur tot ’s avonds acht uur. Op zaterdag begon je om half acht en dat ging door tot half twaalf. Je mocht open zijn tot tien uur ’s avonds op zaterdag, maar als kapper liep dat natuurlijk meestal wel iets uit. Ik verdiende daarmee f 5.- per week met nog wat fooi. Maar je deed het graag. Je werkte tenminste." De heer Kranenborg kreeg die baan dus van zijn voorganger, kapper A. Klaassen. De heer Klaassen liet hem niet veel bedenktijd, want er waren zestig kandidaten voor dat baantje. Kapper Klaassen was in 1900 in de zaak gekomen als assistent van de heer Kulman, die in dit pand een kapperszaak stichtte aan het eind van de vorige eeuw. „Deze kapperszaak is dan ook één van de oudste van Groningen. Toen mijn voorganger Klaassen bij Kulman in dienst kwam was hij intern. Hij sliep in een bedstede onderin de zaak." Kapper Kranenburg opent een deur in de wand, waarachter een trap naar beneden voert. Hij wordt niet meer gebruikt, die woonkelder. Er is geen kapper meer „intern" tegenwoordig.
„Goed kapperspersoneel is tegenwoordig haast niet meer te krijgen. Men wil niet meer van die lange dagen maken. Ik werk nu niet meer zo lang. Van ’s morgens negen tot ’s middags vier uur. Maar normaal is zo’n dag erg lang. Ik heb drie dochters en drie zoons. Maar niemand piekert erover om je op te volgen. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar het tekent wel het achteruitgaan van de belangstelling voor dit vak. En als je dan al iemand hebt, dan is zo’n kracht duur. Je moet dan veel te hoge tarieven berekenen." Dat is dan ook één van de redenen, dat de heer Kranenborg vanaf 1956 al geen personeel meer heeft (wou hebben).
Tarieven. Ze verschillen nogal als je 1976 vergelijkt met 1933, de begintijd van kapper Kranenborg. Hij herinnert zich: „Voor een dubbeltje werd je geschoren en kreeg je er nog een sigaar bij ook. Dat was vlak voor mijn tijd. In mijn beginperiode kostte knippen dertig cent en scheren vijftien cent. De kapper was in die dagen min of meer een trefpunt. Vooral op zaterdag. Men nam toen ook de tijd. Het zat vol, de nieuwtjes werden besproken. Nu kijkt een klant om de hoek en als het druk is zwaait hij met zijn hand en zegt, dat hij morgen wel even terugkomt. Dat idee van de sociëteit, die de kapper vroeger was is er helemaal niet meer. Het is veel zakelijker geworden." Van beide kanten niet alleen een meer zakelijke instelling, de klant is volgens kapper Kranenborg ook kritischer geworden. „Kinderen op de lagere school praten nu over haardracht. Dat was vroeger helemaal niet zo. Je had drie kapsels: helemaal kaal rond het hoofd, gedekt (dat wil zeggen: wel kort, maar toch nog wat haar rond het hoofd) en tenslotte bros, het zogenaamde stiekeltje. Er bleef ook nooit een klant weg als er eens iets verkeerd ging of zo. Het haar was helemaal niet belangrijk. Moet je nu kijken."
De komst van het lange haar — overigens ook al weer wat op de terugweg — begon in de zestiger jaren met de haardracht van de Beatles. De heer Kranenborg had er geen moeite mee: ~Ik had hiernaast zo’n jeugdcentrum. Toer ’66. Allemaal jongens met lang haar. Ze kwamen hier geregeld. Je moet als kapper in dat soort dingen meegroeien, ook al vond ik het niet zo mooi. Maar het gaat er altijd om dat er gebeurt wat de klant wil. Soms adviseer je een bepaald kapsel. Maar het is van belang dat de klant zich prettig voelt." Kapper Kranenborg kan erg veel vertellen over de geschiedenis en ontwikkeling van de Gelkingestraat en omgeving sinds de dertiger jaren. Van de tramrails, die vlak voor zijn zaak lagen, van het.historische kroegleven in de straat („daar had ik eigenlijk nooit last van"). Van komende en gaande kappers. Nu stopt hijzelf. De inventaris verkoopt hij aan klanten. Onder meer de fraaie marmeren kapplaat met 3 ouderwetse wastafels erin, een fraaie onderbouw en een enorme spiegel erboven. „Heb ik voor f 500.- verkocht. Ik nam het van mijn voorganger over voor f 600.- in 1946. Het ding is zestig jaar oud. Wat moet ik daar nog mee?" Niet alleen die kaptafel gaat weg. Ook weer een kapper van de oude stempel. GER VAN GELDER. bron: Nieuwsblad van het Noorden van 11-09-1976
|
1950 : KRANENBORG Heren kapper Gelkingestraat 62, Groningen
Geopend van 8—18.30 uur. bron: Gereformeerd gezinsblad van 30-9-1950
|
1989 : "Want wij weten, dat, indien de aardse tent, waarin wij wonen, wordt afgebroken, wij een gebouw van God hebben, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis."
2 Corinthiërs 5:1.
Voor ons onverwacht, maar op Zijn tijd, nam de Heere tot Zich onze zorgzame vader, schoonvader en opa
HERKE ANNE KRANENBORG
sinds 15 mei 1989 weduwnaar van Trientje de Glint op de leeftijd van 75 jaar.
9721 NA Groningen, 7juli 1989. Jacques Perkstraat 5.
Corr.adres: Waldadrift 11,9781 KC Bedum.
Zwartsluis: A.W. DE WIND-KRANENBORG, J. DE WIND,
Tineke, José, Miranda, Armemarie
Bedum: J. H. KRANENBORG, R.T. KRANENBORG-MARS,
Herke, Titus, Warner, Theo
Zuidlaren: E.J. BOERSEMA-KRANENBORG, C. BOERSEMA,
Tineke, Caroline, Jaap, Armelies
Bedum: E. IJ. HAMMING-KRANENBORG, E.HAMMING,
Titia, Mirjam, Annet, Pieter, Janneke
Bergentheim: W. L. KRANENBORG,
Mildred, Karin, Ingrid, Harro
Geen bloemen
Woensdag 12 juli 1989 om 13.00 uur zal er een samenkomst worden gehouden in de aula van de begraafplaats ’Selwerderhof’ te Groningen, waarna de begrafenis zal plaatshebben. Gelegenheid tot condoleren na afloop van de begrafenis in de koffiekamer vande begraafplaats.
--------------
Onverwachts heeft de Here tot Zich genomen onze geliefde broer en zwager
HERKE ANNE KRANENBORG
weduwnaar van Trijntje de Glint.
Ps. 73 onber.
Driebergen: L. KRANENBORG K. KRANENBORG-REENDERS
Groningen: W. DEULING-KRANENBORG
Groningen: IJ.FABER-KRANENBORG K.FABER
Groningen, 7 juli 1989
--------------
Kort na het overlijden van onze lieve zuster, schoonzuster en tante Trijn de Glint, nam de Here nu plotseling tot zich onze lieve zwager en oom
HERKE KRANENBORG
1 Thess. 4:13 en 14
Haren: J. NIENHUTS-DE GLINT
Groningen: T. HOEKZEMA-DE GLINT L.C. v.d. PLOEG-DE GLINT
Kampen: H. DE GLINT G.DEGLINT-BOVEN
Groningen: J.H.DOBBE W.DOBBE-DE GLINT
Zuidhom: C. GRIT H.GRIT-DE GLINT
Den Haag: R. KOETS A.KOETS-DE GLINT
Neven en nichten bron: Nederlands dagblad van 11-7-1989
|
|