|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Relatie: | Kielder, Martha Tecla,1864-1931(X1889)(X1923) |
| Burg.huwelijk | di 10 jul 1923
te Leeuwarden |
| Kinderen: |
| ||
|
| 1936 : *** Heden overleed onze beste vader, behuwd- en grootvader PIEBE KREDIET in den ouderdom van 80 jaar. Utrecht: Prof.Dr. G.KREDIET en T.M.A KREDIET-DE LIGNY Hilversum: H.C.DE HAAS-KREDIET en J. DE HAAS Leeuwarden: G.A.STATEMA-KREDIET en D.STATEMA Den Haag: P.KREDIET en A.M.KREDIET-VOLKERS en Kleinkinderen. Leeuwarden, 1 Juli 1936 Eenige en algemene kennisgeving. bron: Leeuwarder COurant van 2-7-1936 |
| 1929 : De historische GANZEBRIEF van P. Krediet. Vijftig jaar geleden doorkruiste de jonge steendrukker Piet Krediet, (geboren 26 Augustus 1855) uit Heerenveen het Friesche land voor een zeer bizondere uitgave. Hij was in het vak gekomen door zijn grootvader Jacob Krediet (geboren te Sneek 12 Februari 1799), die 1 Juni 1840 in het Friesche Haagje een drukkerij en uitgeverszaak had gevestigd, èn door zij’n vader Gerrit Krediet . Op de Fransche school, bij monsieur Schepers en later op de H.B.S., had hij een behoorlijke dosis kennis opgedaan. Tot zijn schoolkameraden behoorde Lützen Wagenaar, die toen reeds over vele gaven beschikte. In 1873, op uitdrukkelijk verlangen van zijn leermeester Wisselink, geëxamineerd in de wiskunde, kreeg hij het radikaal’ van "huisonderwijzer", maar het teekenen en het vak van zijn vader hadden zijn liefde. Om zich daarin te bekwamen, trok hij naar München, waar hij door zijn werklust spoedig het vertrouwen van zijn superieuren won.’ Als lid van den Platt-Deutsche Verein installeerde de voorzitter hem met een deftige toespraak. Maar toen deze Nederland het achterland van Duitschland noemde, liet onze Fries het daarbij niet zitten. In zijn antwoord haalde hij aan het gezegde van Freiherr Von Richthofen uit het Frysk-Lietboek (1876): „Friesland is een heilige bodem", om dan te betoogen. dat Duitschland met niet minder recht hét achterland van ziin vaderland kon worden genoemd. Teruggekeerd met flinke vakkennis en bezield met dezelfde idealen als Lützen, Pieter Jelles en Onno Sytstra wirde hij ook op zijn wijze en op zijn terrein de Friesche zin en gedachten sterken onder zijn volk. Zooals de „broerren" Halbertsma voor de Friesche propaganda werkten met weegbriefjes, nieuw jaars wenschen en-kinderprenten, wilde hij het volkseigene en het historisch besef fondeeren door een nieuw gezelschapsspel Daartoe ging hij gedurende eenige weken te voet heel de provincie door, van Heerenveen naar Holwerd, en de zeekust langs van Lemmer naar Dokkumer-Nieuwézijlen. Zoo bezocht hij meer dan vijftig dorpen, steden en allerlei historische plekjes, die hij in zijn schetsboek teekende en daarna construeerde op de manier van een ganzebrief, getiteld „Reis door Friesland". De stads- en dorpsgezichten werden voorzien van onderschriften en jaartallen. Onder de omlijsting kwam een kort chronologisch overzicht van de Friesche geschiedenis. Daarna bracht hii het geheel over op steen. De mooie Friesch-nationale ganzebrief met een oplaag van 4000 exemplaren, vloog in een ommezien weg. De kinderen hadden schik in zoon reis langs de "oude Wiarda-state en den grafkelder te Wieuwerd, langs den Tjummer toren, langs Schierstins en Echtener brug, langs de Dokkumer Waag en Quatrebras. En met welk een genot streek de winner, die bij nummer 63 de Oldehove had bereikt, den vollen pot met pepernoten op! Sedert een halve eeuw is deze ganzebrief uitverkocht, maar steeds bleef er vraag naar. Dit deed eindelijk den boekhandelaar D. Nieuwenhuis te Leeuwarden besluiten, tot een nieuwe uitgave. Ik kan haar aanbevelen bij ouderen en jongeren, die’ in de lange avonden nog gaarne eens meedoen aan dit ouderwetsche gezelschapsspel en op hun stoel den jongen steendrukker, die ook in zijn ouderdom zijn Friesche idealen niet heeft verloren, onze steden en dorpen willen nareizen. Dr. G. A. WUMKES. bron: Leeuwarder Courant van 12-10-1929 |
| 1930 : Herinneringen uit lang vervlogen tijden. — De heer P. Krediet vertelt uit zijn schooljaren. Zaterdagmiddag troffen, eenige réunisten, die in den spoelenden regen een autotochtje naar Oranjewoud maakten, aldaar den ouden heer P. Krediet, die mistroostig naar de bellen op de plassen zat te kijken en met het wit-bestrikte gezelschap (waaruit bleek dat het réunisten waren) wel ingenomen was. Het duurde niet lang of de oude réunist zat op zn praatstoel. „Hij was", vertelde hij „de eerste, die examen deed en een diploma kreeg. Drie voor mij waren al gezakt op een ingewikkeld meetkundig vraagstuk, toen het mijn beurt was. Het heele bord stond volgeteekend, want de anderen waren op ’t werk van hun voorganger doorgegaan. Ik naar de bordendoek en veegde ’t heele bord schoon. „Wat doe je?" vroeg van Belkum, (destijds directeur der R.H.B.S in Leeuwarden, die een der examinatoren was) ontstemd. „Ik maak het bord schoon." Van Belkum zei niets, ik zei ook niels, tot een der andere heeren zei: „Ga je gang maar." In een oogenblik was ’t vraagstuk opgelost, op een manier die de heer Wisseliink me geleerd had. (De heer Wisselink, later bekend door zijn leerboeken op wiskundig gebied, was een der eerste leeraren aan de R.H.B.S. te Heerenveen). Weer zei van Belkum niets. Ik zei ook niets. Tot weer een van de anderen zei: „’t Is in orde." En Piebe Krediet, bij onze lezers welbekend door zijn ganzebrief, de reis door Friesland ,liet vol trots het diploma zien dat hij eenigen tijd later kreeg op verzoek van den heer Wesselink als huisonderwijzer met bekwaamheid in wiskunde en teekenen. Nog meer verhalen, oude kwajongensstreken en herinneringen weerden opgehaald. En de jonge réunisten, 50 jaar later als leerling ingeschreven voelden, dat, zoo dit voor 50 jaar was, ’t over 50 jaar nog zal zijn. bron: Leeuwarder nieuwsblad van 14-7-1930 |
| 1936 : Begrafenis Piebe Krediet. LEEUWARDEN. Op de Noorderbegraafnl. is Zaterdag om half twaalf ter aarde besteld ’t stoffelijk overschot van den hr. Piebe Krediet, in leven rustend steendrukker hier ter stede. Eenige oude vrienden waren op de begraafplaats aanwezig toen de droeve stoet arriveerde. Enkele bloemstukken waren een laatste groet. Nadat de kist in de groeve was neergelaten heeft notaris N. Ottema, te Leeuwarden, als oud-vriend nog eenige woorden gesproken en herinnerd aan de tijd toen „Piet" Krediet nog in de kracht van zijn leven was en de provinciale kaarten teekende met een nauwkeurigheid, welke iedere bewondering afdwong. Namens de familie heeft een zoon, prof dr. G. Krediet, te Utrecht, bedankt voor de eer zijn vader bewezen. bron: Nieuwsblad van Freisland van 6-7-1936 |
| 1936 : Piebe Krediet † Vroeger bekende steendrukker in onze stad. In het St. Bonifatius Hospitaal hier ter stede is in de ouderdom van 80 jaar gisteren overleden de heer Piebe Krediet, vroeger sleendrukker te Leeuwarden. De heer Piebe Krediet is te Heerenveen geboren, waar zijn vader een steendrukkerij had. Piebe Krediet werd na zijn schooljaren in de zaak zijns vaders opgenomen en leerde het moeilijke vak van de grond af aan. In latere jaren vertrok Piebe Krediet naar Leeuwarden, waar hij op de Eewal een eigen steendrukkerij vestigde,die later werd verplaats naar de Voorstreek. Het grootste deel van zijn leven heeft Piebe Krediet in onze stad doorgebracht. Vooral de ouderen onder ons zullen zich den ouden steendrukker herinneren, die nooit anders dan Piet Krediet werd genoemd. Een jaar of twaalf geleden heeft Krediet het bedrijf aan kant gedaan en kon hij zich wijden aan zijn oude liefde, de schilderkunst. Er bestaan eenige verdienstelijke doeken van zijn penseel. Trouwens, ook in zijn vak was Krediet een kunstzinnig mensch. Men kent van hem eenige historische ganzebrieven, waaronder "Een reis door Friesland" die in 1929 nogmaals in groote oplaag is verschenen en een groot succes werd, wat den ouden heer toen groot genoegen heeft gedaan. Ruim zes weken geleden werd Krediet, die aan kanker leed, in het St. Bonifatius’ Hospitaal opgenomen. Daar is hij gisteren ’kalm ontslapen. De begrafenis is bepaald op Zaterdagmorgen te half twaalf, op de Noorderbegraafplaats. bron: Leeuwarder nieuwsblad van 2-9-1936 |
| 1899 : INGEZONDEN. Aan de Redactie der Leeuwarder Courant. Mijnheer ! Naar aanleiding van het bericht in uw courant van heden, aangaande verplaatsing of liever nieuwbouw van een post- en telegraafkantoor alhier, deel ik u hot volgende mede: Mei 1894 kwam ik naast het post- en telegraafkantoor te wonen. De directeurswoning van het postkantoor stond toen rcens ledig, van wege de bekende mie renplaag. Ook ik kreeg dien zomer mijn deel van die kleine plaaggeesten. In Mei of Juni ’95 schreef ik aan het Ministerie van Waterstaat enz. (het had aan den directeur-generaal der posterijen en telegraphie geadresseerd moeten zijn, maar dat wist ik toen niet) dat ik aannam, om die mlerenplaag langzamerhand, in den loop van weinige jaren, te doen ophouden, en vroeg daarvoor, wegens het grootere belang dat de Staat, boven mij, daarbij had, ƒ 1000 belooning, alleen bij welslagen uit te betalen. In September d. a. v. ontving ik daarop antwoord, en wel ongeveer dit: n.l. dat alhoewel in den beginne de mieren niet meer voorkwamon er niet in mijn voorstel kon worden toegestemd, aangezien de mieren weder in grooter getale aanwezig waren. Ik heb daarop maar niet weer geschreven, alhoewel ik durf constateeron, dat ik op dat oogenblik reeds zoover gevorderd was, dat er minstens 90pct. (negentig ten honderd) verbetering was. Toch bleef ik doorgaan mot het toepasson van mijn middel, en durf op dit oogenblik beweren, dat de mierenplaag bij 1894 vergeleken voor minstens 0,999 (negen honderd negen on negentig duizendste) is afgenomen. De enkele mier die men in den laatsten zomer nu en dan eens zag, kan niet uit den grond, maar moet uit een of ander rottig of vermolmd stuk hout komen, waar men bij de jaarlijksche schoonmaak niet bij kan komen. Dit resultaat heb ik verkregen door den grond onder mijn huis, postkantoor, en aan deze beiden belendende bakkerij voor mieren onbewoonbaar te maken. Dit gaat gemakkelijk genoeg. De miereneieren moeten, om uit te komen, voortdurend met een zuur (mierenzuur hiernaar genaamd) vochtig blijven. Welnu, ik heb den grond eenvoudig alkalisch gemaakt, dat is, ik heb een stof in den grond gespoeld die alle zuur wegneemt, n.l. gewone sodajen heb daartoe circa 40 kilo opgebruikt. Het is voor mij dan ook zeker (en ieder, die slechts iets van scheikunde weet, bepaald met mij), dat geen mierennest ooit weer op deze plaats kan bestaan, zoodat met het verwijderen van het rotte hout het laatste overblijfseltje van zelf verdwijnt. (De torren enz., die gewoonlijk in een bakkerij zijn, waren binnen veertien dagen reeds verdwenen). Om deze redenen beweer ik, dat verplaatsing van het post- en telegraafkantoor, als dat om de zoo bekend geweest zijnde mierenplaag is, eenvoudig onzin is, en wel omdat deze plaats na afbraak van de benoodigde percelen tot vergrooting juist zekerheid biedt, dat geen mieren er ooit weer komen, wat wel het geval kan zijn als op het plantsoen , waar vroeger de veemarkt was, gebouwd wordt. Daar toch is de grond zeker als met mest doortrokken en deze geeft, nadat zij van lucht en licht wordt afgescheiden, zeker weer aanleiding tot verzuring, en daardoor voor allerlei insecten , zoo men ten minste bij den bouw reeds niet zijne zekerheidsmiddelen daartegen neemt. Soda verliest in den grond zijn alkalis’sh karakter niet, wat wel het geval was met het, naar ik gehoord heb, door zuiveraars indertijd gebruikte sublimaat. Als belanghebbende meen ik aan mij zelven verschuldigd te zijn, dit bekend te maken, omdat ik niet gaarne zou willen, dat nu, nu iedereen, omdat mon er nu niets meer van hoort, gelooft, dat de mierenplaag opgehouden heeft te bestaan door den bouw van een nieuw post- en telegraafkantoor, op zoo’n afstand van het centrum der stad, het praatje weer opgang zou maken, dat postkantoor on belendende huizen last van mieren hebben. U dankende voor de plaatsruimte, UEd. dw., P. KREDIET, Lithograaf, Eewal, n/h. Postkantoor. Leeuwarden, 1 Jan. 1899. bron: Leeuwarder COurant van 3-1-1899 |
| : - Piebe Krediet te Leeuwarden, schuldenaar bron: 1918 Leeuwarden, notaris A. Ottema |
| 1894 : Betreft de verkoop van een huizinge c.a. te Leeuwarden, koopsom fl. 3500 - Anna Clasina Andreae te Haarlem, weduwe van Jannes van Dam, verkoper - Piebe Krediet te Leeuwarden, koper bron: 1894 Leeuwarden, notaris A. Ottema |
| 1891 : - Piebe Krediet, steen en boekdrukker te Leeuwarden - Dirk Koek, steen en boekdrukker te Leeuwarden bron: 1891 Leeuwarden, notaris A. Wiersma |
| 1890 : - Piebe Krediet te Leeuwarden - Dirk Koek te Scheveningen bron: 1890 Leeuwarden, notaris A. Wiersma |
Gegenereerd met Aldfaer-versie 10.1 op 20-04-2022 19:56:27 door C. M. Fortuin